قطب سی و هشتم، حضرت محبوبعلیشاه
حضرت قدوة العارفین و قبلة السّالكین جامع الشّریعة و
طریقة المتخلق بالاخلاق الحسنه محبوب اولیاء الله مولانا و مقتدانا جناب الحاج علی
تابنده محبوبعلیشاه قدّس سرّه العزیز سلیل جلیل حضرت آقای رضاعلیشاه طاب ثراه
در هفتم ذیحجه ۱۳۶۴ قمری مطابق با ۲۲ آبان ۱۳۲۴ شمسی (۱۳ نوامبر ۱۹۴۵ ) قدم به عرصة
وجود نهادند. پس از طی مراحل اوّلیة تحصیلات به تهران عزیمت نمودند و پس از تحصیل
در دانشگاههای مشهد و تهران و با نوشتن دانشنامة تحصیلی خود تحت عنوان سیر عرفان در
ادبیات قرون ششم و هفتم هجری در تیر ماه ۱۳۴۸ تحصیلات لیسانس در رشتة زبان و ادبیات
فارسی را به اتمام مي‌رسانند و در تاریخ ۱۵ ربیع الثّانی ۱۳۴۸ قمری مطابق با اوّل
شهریور ۱۳۴۳ مشرّف به فقر و وارد سلوك الی الله گردیدند. حسب الامر پدر عالی
مقدارشان مدّتها نزد شیخ جلیل جناب حاج سید هبة‌الله جذبی به تحصیل علوم دینی
پرداختند تا در تاریخ پانزده شعبان ۱۴۰۱ مطابق با ۲۸ خرداد ۱۳۶۰ مأذون به اقامة
نماز جماعت شدند و در تاریخ ۲۱ رمضان ۱۴۰۵ قمری مطابق با ۲۰ خرداد ۱۳۶۴ فرمان
دستگیری و هدایت طالبین با لقب محبوبعلی به نام مبارك ایشان شرف صدور یافت. ایشان
حسب الامر پیر بزرگوار خود حضرت رضاعلیشاه به مسافرتهای متعددی در داخل و خارج كشور
اقدام نمودند و در عید غدیر (۱۸ ذیحجّة) ۱۴۰۶ قمری مطابق با ۲ شهریور ۱۳۶۵ فرمان
خلافت و جانشینی به نام ایشان صادر شد. در ۲۴ محرم سال ۱۴۱۳ نیز به اخذ اجازة روایت
از جانب ایت‌الله حاج شیخ محمّد جواد غروی نائل شدند و در ۷ جمادی الاولی همان سال
اجازة روایت دیگری از طرف آیت‌الله حاج میرزا علی آقا غروی علیاری بنام ایشان صادر
گردید.
برخی از تألیفات ایشان از قرار ذیل است: رسالة سیر عرفان در ادبیات قرون ششم و هفتم
هجری، رسالة حضور قلب، رساله‌ای در جبر و تفویض، مكتوبات (مجموعه‌ای از جواب به
اسئلة سائلین معنویت و حقیقت)، خورشید تابنده، ظهور العشق الاعلی، عهد الهی.
پس از رحلت حضرت رضاعلیشاه عهده دار سرپرستی فقراء نعمت‌اللّهی شدند ولی این مدّت
چندی به طول نیانجامید و در روز پنج شنبه ۶ رمضان ۱۴۱۷ مطابق با ۲۷ دی ۱۳۷۵ همدمی
پدر و اجداد عالی مقدار خود را انتخاب و قالب جسمانی را تهی نمودند. مزار ایشان در
بقعة متبركة سلطانی در بیدخت گناباد مي‌باشد. خلیفه و جانشین منصوص ایشان حضرت آقای
دكتر حاج نور علی تابنده ملقّب به مجذوبعلیشاه ارواحنا لتراب مقدمه فداه مي‌باشند۱.
حضرت محبوبعلیشاه در روزهای قبل از رحلت خود پاكات سربسته‌ای را به یکی از اخوان
تحویل فرمودند. این پاكات پس از رحلت ایشان مفتوح گردید كه حاوی دستخط تلگرافهایی
به همة مشایخ بود كه متن و گراور آنها ذیلاً آورده شده است:
تلگراف رحلت حضرت محبوبعلیشاه به جناب آقای محقق به دستخط مبارك خود ایشان:
هو الله
مشهد جناب حاج عزیزالله محقق نجفی
كوی آب و برق خیابان ویلا، ویلای دهم، پلاك ۲۸۰، كد پستی ۸۸/۹۱۷
زمان من منقضی شد و خداوند اراده فرمود كه سرپرستی فقرا و ارشاد طالبین راه حق را
بعموی بزرگوار و وارسته و عارف جناب دكتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه واگذار نمایم،
لذا جنابعالی نیز همآنند دیگر مشایخ و فقرا حضورشان شرفیاب و تجدید عهد نمائید.
ضمناً اذن جدید خواسته و رد و قبول ایشان را رد و قبول فقیر بدانید. با حضرتعالی و
كلیة فقرا وداع نموده، امیدوارم روحم را بفاتحه شاد نمائید. ضمناً فرمان جداگانه
برای جناب مجذوبعلیشاه نوشته‌ام كه بطور جداگانه خوانده خواهد شد.
فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه
تلگراف رحلت حضرت محبوبعلیشاه به جناب آقای مردانی به دستخط مباركشان:
هو الله
كرج میدان شاه عباسی محلة اصفهانیها منزل آقای حاج یوسف مردانی
برادر مكرّم آقای یوسف مردانی درویش صدقعلی
زمان من منقضی شد، امر دین من الله واگذار است به عموی مكرّم سلیل جلیل حضرت آقای
صالحعلیشاه اعلی الله مقامه الشّریف جناب دكتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه زید عزّه،
تجدید عهد نموده ایشان را شفیع قرار دهید، از ایشان ملتمسانه بخواهید برای این حقیر
دعا نمایند. فقراء را به خدا و ایشان سپردم.
فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه
تلگراف رحلت حضرت محبوبعلیشاه به جناب آقای میرمطلّب به دستخط مبارك خود ایشان:
هو الله
دبی امارات متّحدة عربی (دِیرَ) دِيْ‌رَ كد پستی ۱۳۳۲
برادر مكرّم آقای حاج میرمطلّب میرزائی مشتاقعلی
فقیر را خواستند لذا سرپرستی فقرا من الله واگذار است بعموی مكرّم و دانشمند محترم
و عارف بزرگوار جناب حاج دكتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه. تكلیف حضرتعالی تجدید عهد
نمودن و اطاعت از ایشان است. رد و قبول ایشان را رد و قبول فقیر بدانید. با شما و
كلیة فقرا تودیع نموده تأكید بر اطاعت از حضرت مجذوبعلیشاه مي‌نمایم. والسّلام.
فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه
تلگراف رحلت حضرت محبوبعلیشاه به جناب آقای شریعت به دستخط مباركشان:
هو الله
قم خیابان ارم كوی شریعت مقابل داروخانة نصر پلاك ۵۷۸
برادر مكرّم آقای حاج سید احمد آقا شریعت فیض علی سلّمه الله
من همدمی پدر و اجداد عالی مقدار خود را انتخاب كردم و از آنجائیكه این رشته گسستنی
نیست باشارة غیبی زحمت سرپرستی فقرا را بعموی عارف و فاضل خود جناب دكتر نورعلی
تابنده مجذوبعلیشاه ادام الله ظلّه الشّریف واگذار نمودم. حضرتعالی نیز سریعاً
تجدید عهد نموده سرپیچی از فرمان آن بزرگوار استكبار از حق است. شما و سایر فقرا را
بخداوند متعال و حضرت مجذوبعلیشاه سپردم. البته در اینمورد فرمان علیحدّه نوشته شده
كه در زمان مقتضی اعلام خواهد شد.
فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه غفره الله
تلگراف رحلت حضرت محبوبعلیشاه به جناب آقای حائری به دستخط مبارك خود ایشان:
هو الله
تهران پاسداران اختیاریه جهاني‌نسب پلاك ۵۵ همكف
خدمت برادر مكرّم جناب آقای شمس‌الدّین حائری ارشادعلی زید عزّه
مشیت الهی چنین است كه فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه رخت بربندم و در فراق فقرا
بسوزم و بسازم. تكلیف حضرتعالی و بقیة آقایان مشایخ و فقرا رجوع بعمّ مكرّم و
وارسته جناب دكتر نورعلی تابنده ادام الله ظلّه الشّریف میباشد. آنچه كه ایشان
اراده فرمودند برای همه مطاع است. پس از وصال فقیر بمعبود و معشوق حقیقی فرمان
ایشان در اختیار همگان قرار خواهد گرفت و تا آن زمان نیز سرپرستی فقرا با ایشان
خواهد بود و از آنجائیكه هر یك از مأذونین در طریقت ملقّب به لقبی خاص هستند آن
بزرگوار را به لقب مجذوبعلی ملقّب نمودم. در كلیة امور امر ایشان را اطاعت نموده و
فرمایش جناب دكتر نورعلی تابنده بمنزلة عرض فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه میباشد.
والسّلام.
فقیر علی تابنده محبوبعلیشاه
تلگراف دیگر رحلت حضرت محبوبعلیشاه به جناب آقای حائری به دستخط مباركشان:
هو
۱۲۱
تهران خیابان جنوبی پارك شهر، حسینیة امیرسلیمانی
برادر مكرّم جناب شمس‌الدّین حائری ارشادعلی
خداوند مرا به لقای خود طلبید. تكلیف جنابعالی رجوع بخلیفه و جانشین این فقیر عموی
مكرّم جناب دكتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه سلّمه الله میباشد. تجدید عهد نموده
اطاعت نمائید. رد و قبول ایشان را رد و قبول فقیر بدانید. سلام مرا بعموم فقرا
رسانیده حلیت بطلبید. در خاتمه اطاعت از جناب دكتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه تأكید
مي‌نمایم.
فقیرعلی تابنده محبوبعلیشاه
____________________________
۱) متن فرمانهای ایشان (فرامین اجازة اقامة نماز جماعت، اجازة دستگیری و ارشاد و
فرمان خلافت و جانشینی) در كتاب پرواز عشق در كهكشانها نوشتة محمّد رضاخانی صفحات
۴۶۵-۴۶۲ آمده است.
